Beste lezertjes,

Het is weer een week vol bezigheden geweest. Zoals jullie al hebben kunnen zien, zijn Jopje en ik vroige week naar het midden van de wereld geweest (Mitad del mundo, door sommigen onder ons ook wel de evenaar genoemd). Dit was vorige week woensdag. Naast dat er een lijn loopt en een monument staat is daar niet veel te zien (toeristische winkeltjes met PSV shirts heb je er wel). Van tevoren hadden we ons laten vertellen dat je er proefjes kon doen zoals water door een putje laten stromen (het water draait op het noordelijk halfrond de ene kant op en op het zuidelijk halfrond de andere kant), en een ei op een spijker laten balanceren. Helaas konden we niet vinden waar je dit kon doen, en aangezien het redelijk fris was die dag en er verder niks te zien was zijn we al snel weer weg gegaan. (Voor de mister Hanky's onder ons: het schijnt dat de grote boodschap ook niet lekker wil blijven liggen om deze lijn ;) )

Donderdag zijn we voor het eerst gaan salsadansen. Dit was een beetje ongemakkelijk omdat we met zn 3en (met maria, andere studente) op een rijtje voor de spiegel moesten gaan staan en de pasjes sensueel na moesten doen. Ondertussen zaten achter ons een paar jongens te wachten die waren gevraagd om met ons te oefenen. Die zaten ondertussen opmerkingen te maken over ons tegen de lerares. Later tijdens het oefenen waren zij tegen elkaar aan het opscheppen met 'kijk wat de mijne kan', 'haha, dan heb je nog niet gezien wat de mijne kan!'. Het ene na het andere trucje werd uit de kast getrokken. Toen mijn danspartner toch iets te close werd (volgens mij zelfs voor zuid-amerikaanse begrippen) was de les gelukkig alweer voorbij. Daarna zijn we met onze leraren Santiago en Angel op een terras gaan zitten om vervolgens tot half 2 te gaan salsa dansen. Op de terugweg naar het hostel hebben we in overleg met de leraren besloten om de lessen een uur later te laten beginnen.

Vrijdag was een brak dag. Un dia negro de mi vida ;)

Voor zaterdag hadden we veel plannen, waar uiteindelijk niks van terecht is gekomen. Allereerst wilden we met el teleferico (kabelbaan) naar de top van een berg hier gaan. Vrijdag avond hadden we al besloten dat dit niet zo'n goed idee was aangezien het maandag een feestdag was in Quito (onafhankelijkheidsdag), en het weekend er voor de teleferico nemen was dan ook net zo'n goed idee als met pasen naar de Efteling gaan. Wijziging van het plan dus. 's Ochtends hebben we naar een winkel gezocht waar Jopje een nieuwe camera kon kopen. Deze was helaas gesloten omdat de president in die straat in een hotel was. We werden goed in de gaten gehouden (en nagefloten) door de politie (ja..er is hier blijkbaar niks op tegen als politie agenten onder werktijd vrouwen nafluiten). Toen besloten we naar een groot standbeeld te gaan die vanuit veel plaatsen in Quito te zien is (Maria in engel-vorm..heeft veel weg van het vrijheidsbeeld). Toen we, na heel de stad doorkruist te hebben, eindelijk in een taxi zaten, vertelde de chaffeur ons dat hij ons niet verder kon brengen omdat die dag de president dit standbeeld zou bezoeken (in verband met onafhankelijkheidsdag..ik zie nog een link met the statue of liberty). Vervolgens besloten we het op te geven en op een terrasje te gaan zitten. Uiteraard geen terras te bekennen. Toen maar op een trap gaan zitten met een flesje cola, alwaar we de eerste onaardige ecuadoriaan tegen kwamen (woedend kijkend naar onze slippers citeer ik 'no hay playas aqui, es un CIUDAD!´´, wat betekend ´er zijn hier geen stranden, dit is een STAD´). Toch wel erg blij met deze verheldering zijn we vertrokken om op zoek te gaan naar nachos. Uiteraard ook nergens te vinden. Na al deze treurnis zijn we maar snel ‘biertjes' gaan drinken ( uiteindelijk toch DE oplossing voor elk probleem ;) ). Daarna snel naar bed gegaan om alles te vergeten en om de volgende ochtens weer vroeg op te staan om de Cotopaxi (hoogste actieve vulkaan in Ecuador) te bezoeken. Uiteraard moesten we zondag weer om 7 uur aanwezig zijn, en alsof het nog niet genoeg was hebben we vrolijk de trent van de dag ervoor door gezet. We waren om half 7 aanwezig op de verzamelplek om daar vervolgens 30 MINUTEN (!!) te moeten wachten op ons ontbijt (voor Jopje 2 geroosterde boterhammen met jam en een koffie, voor mij 2 geroosterde boterhammen met gebakken ei en koffie). Toen we toch echt snel moesten vertrekken heb ik de koffie ( die ik nog niet gehad had) megenomen in de bus, die ik uiteraard bij de eerste bocht over mezelf heen gooide. GELUKKIG, is daarna niks meer mis gegaan. De vulkaan was fantastisch en erg hoog (hoogste punt waar wij zijn geweest was 5200 m hoog, erg moeilijk ademen). De klim omhoog was zwaar, omdat het stijl was en er op die hoogte weinig zuurstof is. We waren wel met een heel gezellige groep die dag. Na ons weer uit de spleten van de gletsjer uit gewurmd te hebben, zij n we als 2 ware Hollanders als een dolle naar beneden gefietst. Jeeeez, wat ging dat snel, en wat deed dat pijn aan je vingers omdat je constant de remmen in moest blijven houden. De hele toch was enorm indrukwekkend maar moeilijk te beschrijven. Hopelijk geven de foto's een kleine impressie.

Maandag weer les, en daarna gaan eten en biertjes gaan drinken met onze leraren (omdat er op deze dag verder niks te beleven was...onafhankelijkheidsdag). 5 flessen (per persoon) en 5 uur (per persoon) later zijn we toch maar naar huis gegaan, lange nacht gemaakt en vandaag lekker soep met hele kippenpoten erin gegeten (wie dat ooit bedacht heeft....brrr).

Dat is zo ongeveer weer the story of our lives voor deze week. Oogjes dicht en snaveltjes toe, later weer een nieuw avontuur.

Florrrr