Hey trouwe lezers!

Voor sommigen van jullie zal het een verrassing zijn dat hier nu weer een nieuw verhaal verschijnt, maar degenen die het niet verrast weten dat dit verhaal vanuit Colombia komt. True! The bitch is back in Colombia.

Nadat Anderson in maart de sneeuwstormen in Nederland is komen weerstaan, ben ik afgelopen zondag 23 mei weer ver na het zuiden afgezakt (Maastricht is me nog niet zuidelijk genoeg) om hier de enorme regenbuien van de Colombiaanse winter (of correct gezegd het regenseizoen..want winter bestaat hier niet) te weerstaan. Ik zit nu wel met enige jaloezie terug te denken aan de zon die ik in mijn laatste dagen Nederland heb mogen aanschouwen, en die jullie nu nog steeds dagelijks rood verbrande hoofdjes bezorgd. Het is hier koud, het is hier nat...maar het blijft Colombia, en dat is heerlijk!

Zoals ik al zei ben ik zondag vertrokken vanuit Nederland. Om 4.15 uur klopte mijn lieftallige mammie op de groene deur van mijn slaapkamer omdat het tijd was om op te staan. 20 Minuten later zaten we al in de auto op weg naar Dusseldorf waar om 7.50 mijn vliegtuig vertrok. Uiteindelijk na een tocht van 14:55 uur (afgerond dus 15 uur) kwam ik aan in Colombia. Na wat zwoele blikken van de douane (´wat is je adres?´, ´weet ik niet, ik slaap bij mijn vriend´, ´AUW! dat doet pijn aan mijn hart´), het bij elkaar zoeken van mijn bagage en het wisselen van mijn euros en dollars liep ik vol verwachting naar buiten. Buiten stonden allemaal mensen te schreeuwen, met spandoeken en ballonnen! Echt heel lief allemaal. Maar niet voor mij :(

Anderson kon ik niet vinden, dus liep ik een beetje verdwaalt tussen alle joelende mensen door. Tot er een eens iemand aan mn broekspijp trok. Daar stond het nichtje van Anderson met twee ballonnen in de vorm van bloemen ´Flores para una Flor´ (Bloemen voor een bloem/Floor) zei ze er bij, en ze nam me mee. Ergens verderop stopte ze in eens en zei niks meer. Ik vroeg haar nog: ´en wat nu? En is Anderson er ook?´ maar veel reacite kreeg ik niet. TotAnderson enzijn zus Carolina (a.k.a. Caro) in eens achter een politie agent vandaan kwamen springen :)

Wat gegeten (ijsje..had het warm) en naar huis gegaan omdat hetvoor mijn gevoel ondertussen al 2 uur´s nachts was(19.00 uurin Colombia).

Goed geslapen en de volgende ochtend alweer om 6 uur op om naar despaans school te vertrekken. Anderson aan het werk, ik aan de studie. Ik zit nu in een klasje met 4 jongens. Aardig, maar(zonder een veer in mn eigen r**t te steken) naar mijn mening tochwelmet een laer nivo spaans dan ik. Het probleem is alleen dat ik niet naar een klas hoger mag omdat ik gaten in mijn grammatica heb. Ze leren de grammatica hier in een andere volgorde aandan ik het in Ecuador heb geleerd. Hierdoor weet ik al meer grammatica dan hun, maar dit onderwerp nog niet.Ik mag pas naar de gevorderden als ik dit onderwerp beheers. dusss...ik blijf die jongens in mijn hoofd nog steeds stiekem corrigeren. De tweede helft van de ochtend heb ik spreek les, en omdat ik in een lagere klas zit dan Anderson had verwacht, is hij nu tegen per ongeluk toch mijn leraar. OEPS!

Gistermiddag voelde ik me niet zo goed door de jetlag, de lange reis, enhet andere eten. Buikpijn en kon mijn ogen echt niet open houden. Ben dus na mijn lessen meteen naar huis gegaan. Ben onderweg nog in de verkeerde transmillenio gestapt (bus) waardoor ik aan de anderekant van de stad uit kwam. Toen ik eindelijk wel bij het nordelijke eindstation was dacht ik de weg nog af e snijden door een tussendoor weggetje te nemen, maar dit bleek niet te kunnen, dus daar liep ik, door iedereen aangestaard omdat het een redelijk arme wijk is waar ze dus al helemaal geen lange blond/rode meiden zien.

Thuis wat op bed gelegen, de moeder van Anderson opnieuw ontmoet, haar geleerd hoe je bloeddruk opneemt, en verteld dat het onzin was dat ze zoveel vitamine pillen neemt, verhalen over de familieproblemen aangehoord en toen Anderson thuis kwam was gegeten en film gaan kijken. Ik had in het vliegtuig namelijk een DVD gekregen van mijn buurman. Ik weet de naam van de film niet meer maar hij is met Sandra Bullock waarbij haar man overlijdt en hij de dag erna toch weer aan het ontbijt zit. De film was nagesynchroniseerd in het spaans (spaans uit spanje dus het was toch iets lastiger te verstaan) maar ik ben na 10 minuten al in slaap gevallen (had de film namelijk toch al gezien hahaha).

Anderson vond de film blijkbaar niet leuk, dus na 45 minuten was hij er ook klaar mee en zijn we gaan slapen.

Vandaag weer les gehad en nu in de school aan het wachten tot die rotregen eens stopt. Beetje huiswerk aan het maken over de situatie in Colombia die is ontstaan door het drugstransport. Interessant. Ik snap nu ook meer over hoe alle corruptie van de politiek (en daarmee de politie) hier is ontstaan, hoe het ook in stand gehouden word, wat Tanja in de F.A.R.C. doet en waarom drugs daar bij betrokken zijn. Wees allen gerust: deze Hollandse meid wil hier allemaal helemaal niks mee temaken hebben.

Ik word hier af en toe weg geroepen omdat Anderson het vrouwelijk personeel van de school aan het terroriseren is en ik hem dan weer tot bedaren moet brengen (of mensen uit de kast moet bevrijden, of soms heel onschuldig iets moet pakken dat voor hun te hoog ligt..mijn nieuwe naam is dan ook 'de trap' ).

Zo... dat leken mij wel weer meer dan genoeg woorden voor slechts 2 dagen. Iedereen bedankt namens A. voor alle groetjes. Mam, bedankt namens iedereen voor de kadotjes. Allemaal ook de groetjes terug en natuurlijk ook van mij. Ik ga weer even verder met mijn huiswerk (tis maar wat je doet in je zomervakantie).

Besitos, Floor

p.s. @familie Waalkens: ik ben er met het familie weekend gewoon bij. Die vrijdag kom ik terug in Nederland.